________________________________________

MADENLER

Yaz ayları gelip zuhur edince
Açar bahçelerde gülün Madenler
Yedi sekizinci aylar olunca
Akar her dalından balın Madenler

Bazı yerin düzdür bazı derindir
Bazı yerin göldür bazı küründür
Çok yerin ormandır hem de serindir
Ilgıt ılgıt eser yelin Madenler

Bahar yaza doğru yaylalar çıkar
Çam oluktan buzlu suların akar
Çok yağmur yağarsa çok yeri yıkar
Gayet coşkun akar selin Madenler

Edebiyatçılar sinende yaşar
Kafiyeli destan türküler koşar
Milleti neşeli kaynaşır coşar
Çalar her havadan telin Madenler

Der Esrari biraz geçimim dardır
Yağmur seyrek yağsa işlerin zordur
Yılda beş altı ay gurbetin vardır
İşte böyle böyle halin Madenler
.....................................
HOD’LU ESRARİ-(Esrari-2)
.....................................
1944-20111944 yılında ARTVİN ilinin ŞAVŞAT İlçesinin Yukarı Hod (şimdiki adı Yukarı Maden) köyünde doğdu. Asıl adı İsrafil Güven’dir. İlkokulu köyünde okudu.

Şiir ve türkülere küçük yaşlarda ilgi duymaya başladı. Şamili, Mahcubi, Hıfzi gibi birçok Hodlu aşık yanında öteki yöre aşıklarının türkülerini de öğrenerek kendini geliştirdi. Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla bilgisini pekiştirdi.

Yaşamının büyük bölümü gurbette geçen Esrari, Kars’tan İskenderun’a dek birçok yerde çalıştı. Türkülerini genellikle doğaçlama söyledi ve çoğu unutulup gitti. Herhangi bir çalgı çalmamasına karşın karşılaştığı birçok aşıkla deyişmelerde bulundu ve zamanla adı duyuldu.

1974 yılında Bursa’ya göçtü. Bu dönemden sonra söylediği bazı türküler değişik yerlerde kaydedildi. Bugüne kalan son örnekler bunlardan oluşmaktadır.

Esrari 2005 yılında geçirdiği bir hastalıktan sonra yatalak oldu. İlk dönemlerde konuşma yeteneğini de yitirmesine karşın giderek biraz daha düzeldi.Geçtiğimiz günlerde 2011 Yılında Bursa’da öldü.


...................................................................................
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-114-)(-)(-)(

Şavşat İlçesinin Artvin İli’nin
Nadide goncası gülü Madenler
Eski adı hod’dur Maden köyünün
Kültürün beşiği yolu Madenler

Vatan hasretiyle yanıp tutuşmuş
İnsanları yokluk ile çatışmış
Bağrında sayısız aşık yetişmiş
Bu yüzden Artvin’in dili Madenler

Şu Hod deresi’nin bayırı düzü
Bahar akşamında meleşir kuzu
Bir aşık oturmuş çalıyor sazı
İnliyor sazının teli Madenler

Dağlarını yine duman bürümüş
Baharla birlikte karlar erimiş
Derelere kadar inmiş yürümüş
Eskiden de namın beli Madenler

Derin nefes alıp çevrene baksan
Türküler söylesen resimler çeksen
Hele yaz ayında yaylaya çıksan
Şavşat’ın gözdesi yeli Madenler

Baharla birlikte ekilir darı
Yazın sonlarında ayvası narı
Türlü çiçeklere konarak arı
Dağıtır tüm yurda balı Madenler

Her köy gibi göç eylemiş insanı
Oysa bu güzellik Hâkkın ihsanı
Lüzumsuz yaşamak gerek her anı
Sevene bir sevda seli Madenler

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz