Geç Şiir

ayak basıyorum kuşatmalarına
ilk gençliğimde kaldığım kadar
sen yaprakları fark etmeden yürüdün
sensizliğime acıma
acımaya acı
kendin için...

ellerim pupa yelken saçlarından kalanda
korkularım yalnızlaşınca birdenbire
zamanın denizi yok bense mütevazice ağlıyorum
seni mutlu etmeye hayran hayran...

ıhlamurlar bir bana erken
ırmakların bulutlarla konuşmaları
ağrıyan kırların bahara özlemi
bir sen erken değilsin yaşamak isteyişime
keşkelerim uzaklığınla süslü
ve sana ölmenin şöhretinde
lüzumsuzdur sonsuzluk...

seni sevmeye layıksa tüm erdemler
yağmur suyu biriktiriyorum
gözlerimin içinde durmadığın anlara
güzelliğinle aştığım korku dağlarının sonunda
merakları canlanır azrailin
bin can değerinde sensiz de olsa
senin için çırpınan yüreğim
sensizliğime acıma
acımaya acı...

Kağan İşçen