3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1163
Okunma
Karanlık odamda kemanımı ağlatırken,
Farkı yok yeni doğan güneşlerin,
Sen, Sen artık yoksun ya,
Varlığına hasret bu serzenişlerim.
Bu gece rüzgar esmesin,
mümkünse dursun bütün zaman
Aslında yaşanası hayat değil,
ucunda sen olmasan.
Artık mutluluğu
Sevgi bahçeme kim saçar?
Ben ki toprağım, sen dikilmiş fidan
Bi damla su olmadan nasil yaşar?
Şimdi son kez!
Uzatsam elimi kim koşar?
Döneceğini ümit edip beklerken,
Bu yalnızlıkla beni, hangi mahkeme boşar?
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz