ÇÖKTÜ ÇÖLLO BIRAKMADI

Ateş düştü hane hane
Yaktı Çöllo bırakmadı
Anlatayım tane tane
Çöktü Çöllo bırakmadı

Göçükle arttı mı şanın
Suçu neydi onbir canın
İsmi Yaşar Alkaya’nın
Çıktı Çöllo bırakmadı

Dar mı idi dar mı yerin
Altını oynattın yerin
Üstüne Ruşen Demir’in
Aktı Çöllo bırakmadı

Turhan Gökhan, Adnan Demir
Kader, kaza haktan emir
Üstü toprak altı kömür
Çekti Çöllo bırakmadı

Sebebin yanına kalmaz
Yanan yürek öğüt almaz
Bulunur mu Nail Yılmaz
Yoktu Çöllo bırakmadı

Hatıran var acı tatlı
Gâhî yaya, gâhî atlı
Emektardı Halil Tatlı
Yıktı Çöllo bırakmadı

Teyze ananın yarımı
Duydu mu ola carı mı?
Yaktı Cuma Yıldırım’ı
Koktu Çöllo bırakmadı

Kalkmaz epey senin yasın
Kan bulandı tarak, tasın
Göğsüne Kemal Elmasın
Çöktü Çöllo bırakmadı

Aklı yok aklı şaşanın
Sırası mı bey paşanın
Kolunu Muhsin Koşan’ın
Büktü Çöllo bırakmadı

Ne desem ham kalır sözler
Akıl oynar yürek sızlar
Aydoğan’ı görmez gözler
Sıktı Çöllo bırakmadı

İsim isim andım tek tek
Ağlar buna çiğdem Çiçek
İyi huylu Mehmet İpek
Baktı Çöllo bırakmadı

İk’bin on bir şubat ayı
Kuruldu feleğin yayı
Tam tamına on bir sayı
Oktu Çöllo bırakmadı

Bu dünyanın aslı yalan
Acıya gark oldu kalan
Gözükara’m gözü dolan
Çoktu Çöllo bırakmadı

Çark-ı Devran (sy. 141)