Gecenin koynunda ırmak misali
Yatağımda aka aka ağlarım
Sözüne gizlenir insanın hali
Sana türkü yaka yaka ağlarım

Aşkın meclisine düştüm kanadım
Ondan açılmıyor kolum kanadım
Sarhoşa çıkarsa şaşırma adım
Garip gönlü yaka yaka ağlarım

Camlar kristalden fincansa taştan
Sevilen seveni çıkartır baştan
Kesildim sonunda ekmekten-aştan
Melül mahzun baka baka ağlarım

Bulut suya döndü ay sana döndü
Mağmada hapsolmuş volkana döndü
Can alıp can veren canana döndü
Bense hasret çeke çeke ağlarım

Kim olsa yerimde kendini yakar
Sular birleşerek denize akar
Sen gelmeden nasıl gelir ilkbahar
Güman ipin çeke çeke ağlarım

Leyla leylak kokar, yosunlarsa su
Balığın balıkça olur kokusu
Ayrılıktır sevenlerin korkusu
Kan mı yaş mı döke döke ağlarım

Çimen oldun çiçek oldun gül oldun
Ateş oldun alev oldun kül oldun
Gözükara’m bir tılsımlı tül oldun
Pencereme çeke çeke ağlarım

Çark-ı Devran (sy. 33)