Sınırları bahane eden tembeller,
Aşkın karşısında hep bitap düşmüşlerdir.
Sevenler ise uçurumları su gibi içmişlerdir.
Susuzluklarını bir okyanusa satıp,
Ardından damlaların akışkanlığına değer biçmişlerdir.

Apansız bir boğuluşun ardından
karalar bağladım şimdi, mefta aşkıma.
Kollarım tutuklaştı nafile yakarışına.
Bir o anı, bir de kendimi alıp karşıma.
Çatıştırdım bizi, birbirimizin hazin sonuna.

Senin pencerenden bakarken kendi kalbime.
Gerçekliğimin katılığı yansır yüzüme.
İndirdim senin olan açıları,
her pencereyi gizli bahçeme.

Beni güzelliklerine neden sarmalarsın?
Pamukluğun diken olup batar ruhuma.
Sen beni neden gülüşündeki ışıkla boyarsın?
ben senin güneşinde damla damla erirken.

Acıktım günahsızlığının her öğününe.
Yudumladım saflığını, ektim kanıma.
Hassasca yaklaşan fırtınalarına.
Teslim oldum beyazlığının berraklığına…

Hayal alemi