Karamelanın içinden çıkar bu bet sesler.

Ölüme saniseleri koşturur.

Sondan birinciliği bırakmaz elinden.

Galiplik bayrağı düşmez yüreyinden.



Fuzulu geçen zaman uçup gitmiş.

Verilen sözler yitip gitmiş.

Bir kalan sağlar talan olmuş.

Çık hadi işin işsizliğinden.



Noktalamaları bıraktım ellerimden.

Dur duraksız seveceğim.

Soluğumu fanusa tıkayarak,

Nefes nefese Öleceğim.



Akvaryum senin olsun, sen seversin.

Yüzüşlerim sana armaan.

Solungaçlarımı törpüleğen,

Bir kırıcı sözün inan.



Uçan balonun serbestliğinde duygularım.

İçindeki hava kadar akışkanlığım.

Ömrümce hiç tatmadığım,

Senin şeklini kalıplatırım.



Hadi bir merdiven daya, kırıklarımın duvarına.

Tırman tırmana bildiyin kadar.

Erişe bilecek misin?

Zirvedeki inparatorluğuna.



Öğle bir düzenekle aşık ki bu yürek sana.

Kendini senden daha çok seviyor.

Kendin kendin olalı şaşkın.

Benim verdiğim değere imreniyor.



Kırıklar duvarımın ucundaki sene erişsen.

Oradaki senle çelişsen.

Hükmünü kibirle bölüşsen.

Alamazsın bendeki seni.



O gönlümün sultanıdır, kölesi değil.

O ruhumun merhemidir, hançeri değil.

Ben onu en tepede oluşunu değil.

En dipte bile asil oluşunu

mühürledim kalbime.





Hayal alemi