Cennete gelin gitti, kara Leyla’m refrefle
Gelinliğin ucundan, tutmuş binlerce melek
Reyyan’da karşılamış, güzel Huriler tefle
Leyla’ma visal çarem, ecelimi beklemek

Dinde helâl olsaydı, derd-i aşktan intehâr
Vallahi ederdim yar! Bilirsin bipervâyım
O aşkın için ölmek, gülde incecik bir hâr
İnce hârından değil, firakından şekvâyım

Koynumda uyuturdum, seni mezar içinde
Kara saçlarını da, koklardım leyl u nehâr
Yüzünü açardım ben, pamuk izâr içinde
Ağzından da eserdi, yüzüme bâd-ı bahâr

Mecnun’u gördüğünde, çekinmeden hele sor!
Senin aşkın mı yoksa, Soner’inki mi büyük?
- Benimki bir kül oldu, onunkiyse hâlâ kor
- Bekliyor seni Leyla! yüzü toprağa dönük

- Terk-i cân, terk-i cihân, terk-i şan etti garib
- Dünyada aşktan başka, metâsı yok, vallahi
- Leyla, Leyla! diyerek, şeydâdır bu andelib
- Bu bülbülün dünyada, hemtâsı yok, billahi

- Bülbüller susmuş dinler, dilindeki figânı
- Kan ağlatır güllere, Soner’in gözyaşları
- Taşlar şak diye çatlar, görseler bu giryânı
- Yerlerde sürünürdü, servilerin başları

Her yanım gamdan duvar; pencereler kapalı
Güneş var, ay var gökte, yine karanlıktayım
Gecelerde hüzün var, senden koptum kopalı
Kara Leyla’m bilesin, hepten yalnızlıktayım

Soner Çağatay 21 Ocak 2011 / Wuppertal

Kelimeler:
Reyyân: Cennetin, oruç tutanların girdiği kapılardan biridir. Manası suya kanmak anlamına gelir.
visâl: kavuşma
bipervâ: cesur, gözüpek
hâr: diken
şekvâ: şikayet
izâr: Kefenin kısımlarından biri
leyl u nehâr: gece ve gündüz
bâd-ı bahâr: bahar rüzgarı
andelîb: Bülbül
hemtâ: benzer
giryân: ağlamak.