8
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1542
Okunma

Boşa dolaşma artık, Munzur dağını bülbül!
Gülün orda değildir! Çırp kanatları göğe!
Tâ doğuştan bahtsızsın, otur! kendine üzül
Küsme ey bülbül küsme! bir gül için feleğe
Her gece kova kova, gözyaşları döksen de
Değişmez kara bahtın, her ümidi gayri kes!
Hak’kın yanına çıkıp, o boynunu büksen de
Değişmez alınyazın, bu kadar gözyaşı, bes!
Boşuna düştün Soner! diyâr-ı Hindistân’a
Havvâ’nı yaratmamış, seni yaratan Hüdâ
Girme artık ey Soner! aşk denen gülistâna
Orda ölmüş, unutma! garib bülbül-i şeydâ
Gülistanlar bülbüle, taşsız kabristân oldu
Var mı Allah aşkına, yas tutan kara bir gül
Issız çöller, uzaklar, Mecnûn’a vatân oldu
Var mı Allah aşkına, özleyen tek bir gönül
Artık dön yaralı bülbül! köyünün dağlarına
Yüksek kayalara yap! yuvanı kalemlerden
Uçma! ey bülbül uçma! şu gönül bağlarına
Kurtaramazsın kalbi, hüzün ve elemlerden
Soner Çağatay 26 Ocak 2011 / Wuppertal
Kelimeler:
Hindistan: Rivayete göre Adem yaratıldıktan sonra Hindistan’da bir dağa inmiştir. Havva da Cidde’ye.
Bes! yeter ( artık)
Not: Birinci kıtada Munzur Dağı özellikle seçilmiştir. Zira Karadeniz bölgesinin iklimi, Hindistan’ın iklimine benzer. Her ikisi de yağmurlu ve yeşildir.
Not: ,,Göğe çırpmak’’, Allah’a kanat çırpmak.
Gül: Burda kadın
5.0
100% (2)