Ötme ey bülbül ötme! yoktur sesine sâdâ
Dolaşma bahçeleri, bir gül için beyhude
Bakmaz sana o güller, hepsi cemâle gedâ
Sen her gece gamlısın, gülerken gül âsude

Şarâbına üzümü, hüzün bağından kestin
Hicrân gecelerinde, içtin gamla beraber
Boşalınca eşkinle, doldu taştı aşk testin
Gece duvara çaldın, meyi câmla beraber

Boş ver kessin bağbân, gülleri bir makasla
Sonbaharda esecek, birgün hazan-ı zaman
Geri kalan ömrünü, geçirme! bülbül yasla
Bu kadar sevme gülü! sonun vallâhi hüsrân

Hiç gülün olmadı ki, bir âşiyânın olsun
Gurbet elde yaşadın, hayâle dalıp dalıp
Hiç yârin olmadı ki, bir ağlayanın olsun
Gözyaşların damladı, ince kağıda tıp tıp

Anlamadın mı hâlâ, yok! işte sana bir gül
Haydi hiç durma terket! şu gülşen-i cihânı
Eşin yaratılmamış, tek ve yektâsın bülbül!
Çırpınma boşa! gören yok hâl-i perişânı

Soner Çağatay 26 Ocak 2011 / Wuppertal

Kelimeler:
gedâ: köle
câm: kadeh
âşiyân: yuva
yektâ: eşsiz
tek: yalnız