……………………………………………………………………………………………………………………………

Söndüremez

Sevmeli cananı canı gönülden
Yanmaktır karımız sel söndüremez
Aşka kul olalı derun u dilden
Yanıyor ciğerim el söndüremez

Ben de bu dert ile sararsam solsam
Sevda çöllerinde yorulsam kalsam
Yarin bahçesinde bir bülbül olsam
Yine feryadımı gül söndüremez

Aşkı çekmeyenler pek kolay sanır
Cevlani’nin kalbi durmayıp kanar
Sönmez bir ateş var yüreğim yanar
Ceyhun Murat Fırat Nil söndüremez
________________________________________
2-Aşık Dursun Cevlani
……………………………………………………….
1900-1975. Sarıkamış’ın Oluklu köyünde doğdu. Asıl adı Dursun Kılıç’tır. İlk medrese eğitimini köyünde aldı.

Küçük yaşlarda Aşık Yusuf’tan gelenekleri ve bağlama çalmayı öğrendi. Daha sonra Aşık İkram’ın yanında uzun süre çıraklık yaptı. Aşık İkram ölünce, çıraklığını Aşık Bektaş’ın yanında sürdürdü. Cevlani mahlasını ise aile dostu olan Aşık Sümmani verdi.

1. Dünya Savaşı döneminde askere alındı ve savaşta yaralanıp esir düştü. Bir süre sonra köyüne geri döndü ve Kağızman’ın Yıldızağaç köyünde aşık olduğu kızla evlendi. 15 yıl sonra eşi ölen Cevlani, başka biriyle evlendi ve sonraki yıllarda Ankara’ya yerleşti.

1966’da başlayan Konya Aşıklar Bayramını Aşık Müdami ve Aşık Efkari ile birlikte açtı. Yine aynı yıl türkü dalında Aşık Müdami ve Aşık Murat Çobanoğlu ile birlikte birinci oldu.

Bir süre Ankara Radyosu Yurttan Sesler bölümünde de çalışan Aşık Dursun Cevlani yaşamının son dönemlerine dek bağlamasını elinden, sözünü dilinden bırakmadı.

Köroğlu Destanının 12 kolunu bilen tek aşık olarak kabul edilen Aşık Dursun Cevlani’nin şiirleri/türkülerine ilişkin bir araştırma Fikret Cevlani ve Halil Kaya tarafından »Karslı Halk Ozanı Aşık Dursun Cevlani« (1999) adıyla yayımlandı.
……………………………………………………………………………………………………..
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-102-)(-)(-)(

Er kişi severse yürekten sever
Onun ataşını sel söndüremez
Bu sevda volkanmış kor imiş meğer
Ne tipi ne boran yel söndüremez

Gönlün sağı solu hiç belli olmaz
Sevdi mi tek sever çift güllü olmaz
Ne dersen kar etmez teselli olmaz
Bülbül sedası da dil söndüremez

Radar olup gözler tarar engini
Görmek gerek yüreğimin cengini
Şu sinemde kora dönmüş yangını
Ne dere ne ırmak Nil söndüremez

Rengarenk giyinip gelip geçse de
Gün yirmi dört saat çiçek açsa da
Gönlü abad edip koku saçsa da
Başka güzellerle gül söndüremez

Hele ki sevdiği cihanda tekse
Bir gün gelir diye yollara baksa
Gittiği yerlerde sevdiği yoksa
Sevdaya çıksa da yol söndüremez

Yiğit başkasıyla vuslata ermez
Ondan başkasını gözü de görmez
Hiçbir şey canan’ın tadını vermez
Baklava börekler bal söndüremez

Sevdalar insana bu kadar şıksa
Gönlün de köşkleri aşka beşikse
Bu Lüzumsuz gibi Hâkka aşıksa
Onun alevini kul söndüremez

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz