Bana öyle yağmursuz rüzgarsız gelme

İçime düştüğünde Ay çapında krater açtın bliyorsun

Şimdi ışığa koşan Pervaneler gibi dönme çıkamazsın

Ben yer küreden açılan kuyudan düştüm Aşk bildiğim sonsuzluğa

Bana öyle Leylasız Şirinsiz Züleyhasız gelme

Kadim masallardan çaldım yüzünü sen uyurken

Hüznü lirik bir söylence bir ruhun ateşi çalan öznesi

Astım rahleyi Fuzilinin el yazması Mecnun

Dini yoktu çölün ve dağın ben Yusfken

Seni yedi renkte yıkadım arındırıp kutsanmıs şaman

Kefrenin duvar yazıtlarına ey kitabe

Ley’din Kays oldum deli dediler güldüm

Ölüler kitabına dip not düştü Tanrı- ölümsüzdüm

Bana öyle susuz ateşsiz topraksız gelme

Yıldızlar tarihinde toplayıp yerçekimli evreni

C’an düşmesi şubatın yırtılan ağzında mukaddes

Bir şiirdi duanın en eski kutsal Atası

Dokundum çözüldü dili bütün söylencelerin

Öptüğümde uyandın bin yıllık Sfenks’in gözlerinde

Sonra sana ıslak bir bulut gibi geldim

İşte şubat ayini parmaklarında mumyalanmış

Çözülmüş La bir keman telinde giyotin

Öyle yırtılan bir gecede seril ruhuma

Bir tek sana öleyim sende öleyim sen de öl

Bölünmesin asal bir sayıda atomlarına Aşk...













CÇ_