Kirpiklerinin katilim olacağını bildiğimden
Öptüm gözlerinden bir yağmurla
Düşlerine gökkuşağı düşürdüm sen uyurken
Öptüm ama ıslak bir bulut gibi
Tam bu gün ozan oldum ve şair kendimce
Milyon defa seni seviyorum yazdım
Söylediklerimi saymadım sayıkladım
Elini kıskandım bir yeşil elmadan
Duruşunu gölgesiz boyundan ışıyan mavi mum
En çok ayak seslerini kuşlara inat
Bin doksan beş gün artı yedi saat dokuz dakika
Bir ömrün kum saatinde en uzun nefes
Amog bir koşu avuçlarımda yüzün
Ama kutsal bir uçurum avuçlarımda yüzün
Ama menzili ateşten duvar avuçlarımda yüzün
Soydum Aşkı liflerinden

Hiç bir sözcük dışarda kalamsın sana dair
Hiç bir kelime üşümesin avuçlarımda
Bu son şiiri şubatın yanılsama olmasın
Ağırlığımca sana düştüm ağırlığımca seni düştüm
Ben aşkın girdabında yıkarken yeryüzünü
Bir tek sanadır sevdam sanadır düşüm

Beyaz sesli harfleri as boynuna
Katre katre ilmik ilmik ellerin lila
Uyansın leyli karanfil kuşlardan önce
Sen sevgili sabahım yokuğu erken
Uyu göğün çatısında sıcak mavi
Uyan güneşin rahminde mor kızıl
El yapımı tanrılar beklesin eşiğini
Ateşin yemini öpsün kavlimiz söz söz söz
Zaman ve hayat paradoksu bu
Dili bitimsizdi seni sevmek bil fiil
Gamzelerinde bir ben kalsın Aşk
Senden bana yokluğu vuslat...



Benden de sana bir leyli şiir










---
Üç defa
17: şubat

---
CÇ_