Bir damlacık yağmura özlemim kaldı,
Yağmurum gözlerimde her daim,
Ötelerde bıraktım keşkeleri kapındayım,
Lutfedip gözyaşımı dindiriver
Ezelden beridir sana müptelayım.
Suçum büyük,boynum ezik,nicedir azaplarda ruhum,
Sensizliğe müebbet hükmü versen de
Senden beratımı istiyorum.
Harabe gönlüm yangın yeri ,
Figan içinde bekler keremini,
Başı dumanlı dağlar çektiğim acılara ağlar
Ben miyim bunca huzursuzluğa,yüzündeki çizgilere ,
Gözündeki yaşlara sebep,
Ey yaşama sebebim olan kadın
Gelsin kereminden hayat damlacıkları dolaşsın damarlarımda,
Lutfedip te affet.
Sen beni yalnızlıklarımla bırakıp gidebilirsin,
Bu aşkı maziye gömüp üzerine sünger de çekersin ama,
Beni yakan gözlerden yaş süzülüyorken yanaklarına ,
Söylesene yüreğinden nasıl çıkaracak,
Beyninden nasıl sileceksin
Benden uzaklara gidecekmişsin görmeyesin diye,
Gönlüme girmişsin bir kere gözden ırak olsan ne olur
Yoksulum hiçbir şeyim yok,
Çünkü sen benim herşeyimdin.
Kimsesizliği bilemezsin,,
Bilseydin eğer kimsesiz bırakmaz,kimsem olurdun
Gidişinle yüreğime rüzgar ektiğini sanıyorsun,
Ben ne hortumlar gördüm bilmiyorsun,
Dipsiz şarampole rüzgar ekiyorsun
Fırtına biçeceğini unutuyorsun
Geceyle batıp sabahla yeniden açan güneşin anlamını bilemediğinden
Sana olan sevdamı hayal bile edemezsin.
Hiç olmazsa kapı aralığından şimşek gibi çak,
Yüzünü göreyim de o dehlizdeki ateşten yüzlerce mum uyandırayım.
Ne acılara gebe musallaya serilmiş kalan ömrüm,
Ağlayan yüreğim bilir.
Merhamet et,intizarıma bir kerem kıl
Ümranlara taşsın boynu bükük sevdam,
Gülsün yüzümüz.

Mehmet Zafer