Ay’ın tutulması gecenin yakasına
Gecikmiş zamandı ve Şubat ayazı
Tanrı ismimi söyledi ilk kez
Yüzüme baktım lekeli aynada
Kanamaya hazır bütün yaralarımla
Kabuk bağladım




Bütün bildiklerimi unutmalıyım
Bütün hayallerimi sonra
Sevdiklerimi ve de
Sevmediklerimi
Ağır olmamalı tabutum




Dayayıp sırtımı rüzgara
Geçip karşıma bakacağım
Ve doğmadan henüz güneş
Gözlerimi azat edeceğim
Sadece tek kelime
Sadece tek söz
Biri duysa öleceğim
Tanrı’ya söz verdim
Sen giderken peşin sıra
Bedenimi yakacağım
Ruhum sana emanet Freud
Kestim soluğumu ortasından…



Kan fosiliydin damarımda
Ve boynuma ilmek çekmeden duran
Biri emir verse giyotin kesiği
Acıtmaz sen varsan ucunda
Kapım çalınmıştı aslında sen yokken
Son sözlerim işte ilkinden sonra
İsmim kalsın kulaklarında çınlayan


Seni çok bekledim ben
Her yağmurun inadına
Seni yağarken gökyüzü
…