/haindir gece
gün gibi görünürken gözlerine
sekmesini beceremediğin taş iner dibe/



kendi rüzgârımızda koşarken kaygısız
bastığımız zillerden gelen bağırış
o zamanki düşüp kanamalarımız hiçmiş
gelecek hayat çığlıklarına!

gençtik,güçlüydük
mayısı çekerdi ellerimiz
denizimizden kısmetimize yaz çıkardı
roman kahramanlarının mutlusu olurduk hep
hüzün, nisan yağmuru kadar kısaydı
şen kahkahalarımızın
bir gün susacağını, hayâl bile edemezdik!

düştü düşler kalesi
mağlûp hayâllerimiz
aynadaki yabancıya bakmak, acıtıyor gözlerimizi…

biz miydik o günleri yaşamış olan
mümkünsüz geri dönüşümüz artık
gül bahçelerimiz talan
gelecekten bîhaber
kendimiz yağmalamışız gençliğimizi

yürüyeceğimiz yollar
biteviye karla kaplı uzanmış önümüzde
biliyoruz ki,hızlı bir nefeste
kocaman bir çığ altındayız!....


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir