Acıdım kendime
Gelemedim bir ara kendime şoktaydım.
Bilmeden kendi cehennemimi ellerimle yarattım.
Yedi kapı örttüm üzerime en dipte kaldım.
Ah! Zavallı gençliğim seni ben çöpe attım.

Zamanı düşman bildim, yarıştım her an.
Cepten yedim, zafi ettim benden gitti giden.
Ömrümde bana bir gün göstermeden,
En değerlimi kendimi kurda, kuşa yem ettim

Ne mekânım belli ne de zamanım.
Saymakla dile gelmez nafile zararım.
Ömür denilen defteri parçaladım, kayıp sayfalarım.
Ellerimle dikenini değil kızılını kopardım.

Yasak emri veren hükümdarı andırır kararlarım.
Keskin hançeri öz kanıma boyadım.
Duymayayım diye sesini gerçek feryatlarının,
Başımı yastığa hasret eyledim sussun vicdanım.

Karayım geceleri kıskandıracak kadar.
Çirkinim günahı kıskandıracak kadar.
Kirliğim çamuru kıskandıracak kadar.
Kıskanmak ne kelime beni baş tacı yapacak kadar.

Köhne dünyanın köhne kurumuş kamuplesiğim…

Hayal alemi