ikircik salkımları yola serpiliyor
köprünün ihtişam kokan rüzgârında
kaftan giymiş düşünceler teleklerde
saf olmuş haykırıyorlar dizlerinin dibinde
nirengi diyaframında haykırış fayda değil
insanlık bunu istemiyor penceresinde
câriye serbestliğinde atılan adımlar
özgürlük nişanesi değil pranga kemendinde
bir düğüm olsa açılır..
boğaza saplanan tavsiyenin dili olamaz
basiret bağında gezerken anlar insan
dünya sır dağıtıyor topraklara
ezilen terâne olsa kefe bozulmaz
kapanmayan panjurunda göz gözü görmez
halden anlamayan “hâl” konuşmayınca
bu da dilin sultanlığı kalbe dost
kalp konuşunca tatlanır dil
lebriz başağın kostümü ne hoş
meyvesini hatırlatır ıstırap palmiyelerinin
mazimden burnumu sızlatan bir kor
hafakanımı yalayan poyrazımla gelmiş
yufka izlerde hayat bir saykal
med-cezirler türden öte rafta
rehin aldım muhalif kalem cızırtısını
eğildim mürekkebin ruhuna..
bana sorsalar zaman akıyor mu
kaynayan günlerim heyecanımda bir sır
ulu mabette vefa titremesi adetim
başucumda seher yalazı..belki nakaratım
sadet izlerimde hep aynı tebessüm
buğulanmamış aynamda insanın göremeyeceği
çerçeveli bir hicran..
mürekkebime damıtırken elime bulaşmıştı
ince latifenin kan çeperi
fısıldamak isterdim hayatımın bu esamesini
saklı kalsın halim,konuşsun kalemim..

Gürsel ÇOPUR