Sallandı yapraklar..
Billur baharın nefesi hatırına,
Taze duruşların asil rüzgarında
Sallandılar..
Korkmadılar pencereye konan serçe kuşları
Kursaklarında taşıdıkları helal renkleriyle
Tabiat sofrasında eğleştiler
Ve kanat çırptılar asude pervazlara..
Sallandı yapraklar
Kalem tıkırtılarına benzer oynak tavırlarıyla
Bedeninde asırlık ihtiyar bir gövde
Teninde En Büyük Mimar’ın sonsuz nakışları
Nakarat sundular bu eşsiz sekansa..
Tren katarları seslerini kıstılar duyabilmek için
Sallandılar menevşe kokulu ilham raylarında
Peşin ödenmiş huzur dakikaları hep misafir
Dökülen yapraklar da misafir..!
Dökülürken üzülmek değil marifet,
Köke vefa sunabilmek yağmur taneleriyle
Sallanmak budur ibret merdivenlerinde
Çığlık değil… Olgun yürüyüşlerin sesi
Bir sal olabilmek şiir nehrinde..
Kıpır kıpır köpüren su damlacıklarının ahengine
Ayak uydurabilmek, sallanmak..