yitirilmiş yaşamdan ölüm karşısında fotğrafına düşen
yaprakları anlatacağım bir bir...

bak ve gör şimdi...






iç sızlanmalarımın iklimsizliğinde
anıların soruları donuk levhada asılı
herşey mümkündü
koyu ışığa birikenlerde
mümkündü
kışlayan yüreğimde
şehir ve ölümün
güzelliği
ki
bereketsiz gözyaşlarım eski bir defterde
gül yapraklarıyla derinden güler
iner hayatın içine saatler
dilsiz uykular...


sayısız molalar veririm beni ezberine alan cehennemde



yağmurla umuda belenmiş gecedir
yüzümdeki gölgeye yansıyan parçalar
bir de
sayısız sancılarda paslı ıslığın
kelepçedir sözcüklerin teninde



ilk şiirimin üzerinde acın ölü yılan gibi çöreklenmekte



zamanı tek bakışlarım
geçip giden ayda upuzun karanlık
eşkiya gülüşlerinle içim örselenirken
sana eksilen yanlarımla
pusulana düşen kalbimin
ayakta olduğunu
sundum
uğramadan bozgun vakitlere
geçici süreyle kazıdım içini
gövdem kendi takviminden düştü
sis bastı aklımı
her yanımı...




senden uzak yaşamak çürümüş bir tohumdu
olasılıktı gözlerimde seyre yatan tuzaklar
bir bir dağılan düşler

bak ve gör beni...