dinle
kangren sözlerimin çitleri sökülen duygularımda







uykusuz türkülerde ruhumun kenti
ağzında kuzey rüzgarlarıyla eser
uyanır anıların belleğinden telaşlı ikindiler
ve bağırır zaman sıcak odalarda üşüyen aynalara
bu benim derin dalgınlığım
bağrıyanık sabahtan
lekesiz iklimlere




soluksuz düşen saatlerin seslerinde teklerken çark
özgürlüğün dirençli ipleri buzdan bakışlarıma mavi asılır
ışıkta oynayan kelimelerimin hallerinde anlarım geceyi
böyle gelirim yılları yormadan ve
kendimi bulmadan
yaşına babamın





ölüm
bir sancı ötesi adımın karanlık
bir merdiven
bir boşluk




akşam şafakları gözümde terk
sevgiye maya çalan düş
soyun sır hüzünlerini sabaha
kimsenin koluna değmeden
bak
içli/dışlı heveslerimin yalnızlığı uykuda
tuhaf sesin sesleriyle sessizliğimde
vardığım su




durma ayağa kalk kentin kavşağında




kadının saçlarında rüzgar
toprağı çalınmış kokuyla cinnetsiz salınıyor
akıyor hicran ırmağından şairlerin aşkı
dökülüyor beyaz kumral
gülüşleri



gözlerimde şairler ağlıyor



ölüm
kanıbozuk karanlıklarla
çıkmaz sokaklarda
ki
ilerleyen yolların şakağında son pusu



durma git
bir umut daha menzilinde
kendinden emin canla özlemlere tutundu
boşalttı sıla yüreklerdeki ay’ı kente


ölüm ezildi
ölüm şaşırdı


gözlerimde cennet ağladı