karabasanlarım bıçağımın ucunda

kol düğmelerim cinayet mahali

tanrım kim tutuyor elimi

soğuk bi korku ya da aldanma gibi?



gözlerine demirlemişim bi güzelin

ne karadeniz gibi hırçın

ne de ölüdeniz kadar sakin

"kavuşursak biteriz biz" dercesine tehlikeli aslında,

sevilirsek gideriz biz...



mavi, yeşil belki de kahverengi

yeter ki zamanı durdursun gözler;

çaydanlıkta demlediğim ömrüme inat

az limonla hayat iyi gider...



canım sızıyor iki dudağımın arasından

kimseyi görmediğimden değil

seçemediğimden yalnızca gözüm;

üç kuruşluk değil, servet kadar değerli hüzün

ama sonbahar kadar da gelip geçici,

mevsimler gibi değil toprak gibi yüzüm...



su sesine ortak

gizliden gizliye kaypak düşündüklerim,

firariler gibi de gizlenmesi gerek

yoksa ne ben bilirim ne de bi başkası söyler,

çok bedeller ödenmesi gerekecek...



"sordum sarı çiçeğe" tadında şarkılar söylemeye başlıyorum

peki diyerek şarkıdan şarkıya geçiyorum,

karanlıktan korkunca şarkı söyleyen çocuklar gibiyim

yahut sadece çocuklar gibiyim...



kafiye kadar hükmüm yok şiirimde

gece kadar karanlık yok içimde,

ne bir rüyayım ne de bir yalanım

yalnızca uyanığım uykusuz gecede



duramıyorum

duramıyor ama hızlanmıyorum da

timsah gibi adamım aslında

biraz bu rüzgarlar beni kendime getiriyor



gözyaşlarının ederini masada bırakıyorum

iki zara iki sevda düşüyorum

saatlerin geçmesine izin verirken,

yalnızlığa demir atıyorum...