Senden habersiz yaşıyordum,kendi halimdeydim
Kimbilir daha önce kaç kez karşılaştık bu sokaklarda,
Birer yabancıydık birbirimize.
Hayatıma bir girdin ki candan öte oldun bana,
Gönlümün meskenine müebbet girdin,
Öyle bir sevdim ki seni vazgeçilmezim oldun.
Güneşin battığı yerden yeniden doğdun bana
Işık verdin,aydınlattın dünyamı
Gökyüzünün bütün maviliğini sende gördüm
İki cihan sen varsın diye anlam taşır.
Sana nasıl dünyam demem,hem dünyam,hem ahiretimsin.
Hayatın son durağı derken
Durağı olmayan yolları bana sen açtın
Kuruyan,erim erim eriyen bedenim sende can buldu
Her gelen benden birşeyler alırken
Sendin canıma can katan
Sana nasıl canım demem,canımsın candan öte
Kapatmıştım dünyaya gözlerimi,her renk karaydı benim için
Hiçbir rengin anlamı yoktu
Gözüme nur oldun,dünyam renklendi
Gökkuşağının bütün renklerini sende gördüm
Ağacın yeşilini,denizin mavisini,gülün rengini sende gördüm
Sana nasıl göznurum demem,
Sen benim gözümün bebeği,nurumsun.
Kuruyan topraktım,her yele harman olurdum
Yağmur oldun sicim sicim yağdın üstüme
Sana nasıl kanmam
Her zerreme alıp sana nasıl doymam
Sen bana hayat verirken ben nasıl her mevsim çiçek açmam
Sen şimşek ol,çakması benden
Sen yağmur ol,yağmasıı benden
Sen sicim sicim yağ kuruyan toprağıma
Mevsim mevsim çiçek açması benden
Kurban olayım Yaradanına,benden suyunu kesme
Çekersen elini benden düşerim ,senden ötesi uçurum,
Vurduğu yeri kasıp kavuran yel gibi gidişin,darmadağın oldum,
Gönül bendim yıkıldı,hasretin çivi gibi saplandı yüreğime,
Çektiğim acılar senden geldi ya ,
olsun ben böyle de severim ya seni
İki nefes arası yaşıyorum zaten,
Alıyorum sen,veriyorum sen,
Zor geldi sensizlik dayanamıyorum
Hasretin dağ gibi omuzlarımda,
Gücüm kalmadı taşıyamıyorum gel.
Her hatıran benleyken özlüyorum seni
Sensiz yaşıyor mu sandın bu zır deli
Anılar gözümde canlanır,ağlatır beni
Çok denedim başaramadım ölmeyi
Gücüm kalmadı hazmedemiyorum gel.

Mehmet Zafer