Dinleyin!
Bu keder öldürecek beni
Anlamak istemiyor sunuz!
Haydi betimlemeye çalışın
Bu kederli düşlemi
Şair doğmak gerek;
Daha iyi anlatamiyorum kendimi...

Azaliyor iççekişlerim
Siliniyor geçmiş.
Bir gömüt kiralayin bana
İmgelem’den ve anı’lardan
Ne varsa gömebilirim hepsini.
Ah! bu kaç’ınci kez
Ölmüş olarak görüyorum kendimi...

Siz hiç anlamayacaksiniz
Çünki deşiyorsunuz beni
Saçıp savuracağım bendeki hazinemi
Kimse yok burada
Ama biri var!
Bir gün anlayacaksınız
Tüm anı’larınızı kavradığımı
İşte o zaman size boyun eğdiren ben olacağım.

Evet gözlerim kapali sizin ışığınıza
Körüm ben:
Duygusuzluğun dolanıp durduğu
Bu dünyadan çekip gitmektir en iyisi.

Artık hiç bir şey düşünmemeli
Gurur duyacağım silinip gittiğim ufuklaradan.
Dolanıp durduğum;
Dünyanın bu derin karanlığı,
Ölü sessizlikleri ve geceleri,
Ve de ateş kıyıları
Çekiliyor ruhumun gelgitleri
Bir cesedim şimdi!
Ve ancak bu kadar öldürebilirdiniz beni! ...’