( Mehtap Altan,Fulyaa, Nar-ı Çiçek, Sera. ve erolkonur ortak çalışmasıdır)

ayyaş bir sancının tetiğini çeker zaman
sonrasız yarınlar söker umudun teyelini
susadığımın heybesine saklarım
makamsız bekleyişin yamalı iniltisini

yar!
özlemin esniyor hıçkırığımın kör kuyusunda...

hasret ırmağını yutkunurken boğazımdaki girdap
puslu gözlerimi sûretinin hayaline mıhlarım
özlemin gözyaşlarına şemsiyesiz tutunup
hüznümün sağanağına bakir sabırlar biriktiririm

dokunamadığım göğün maviliğinde gözlerin
bembeyaz bulutlar çizdim sensizliğin rengine inat!
hasretin gergefinde nar-ı cehennem koşulsuzluğum
gölgeni sarsam göğe yerinden oynar kainat

yokluğun
karanlığın köhneliğini çalarken gözlerime
katilim olur kahrıma düşen zelil sancım
üstü çıplak sözleri düşürür ağına efkârım
vuslat zehirler kanımı üç beş voltalarında

çok şey sandıklarımın hiçliğinde kaybolurum!

gözlerimde puslu renkler
aynalar kırılgan durur
derin derin çekerim yalnızlığı ciğerime
saçlarımı gözlerinden gelen fırtına savurur
sessiz sedasız dokunur hasretten donmuş derime

şimdi
bütün günler perşembe öncesi
bütün saatler onikiyi sensiz geçiyor
ve…
bütün mevsimler zemheri
dilimde ismin elimde cismin gözlerim geride
yokluğunda serenatlar yakarken ayrılık ritmine
kırılgan tenime nihavent şarkılar sürme vakti
susup da tüm ayrılıkları alnından vurma vakti...

ebedi sessizliğin koynuna bıraktım
terini alnına süren yazgımı
artık
suskunun dergâhına sızma anı…

sevdanın harına karlar ekenim
s/aklımdaki kayıp arzularımı sunayım ruhuna
gözlerime uzanıp yakala nefesinle
hadi !..