12
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1786
Okunma

Özlem idi
ve kendi gibi esmerdi
zulasına ayırdığı
geceleri iskifleyen zehir/ zemberekti kaderi.
derin hüzünlere
yenik düşerken çelimsiz bedeni
loş ay ışığının karaltısında
kurumuş dudaklarından çaresiz öperdi kadının
yalnızlığında kahrolurken adam.
ağlarken gözyaşlarını gizlerdi
odasının duvarlarından…
volkanlar patlardı ücralarında
oluklarından akan gözyaşlarından serçeler
susuzluğunu giderirdi sunaklarının
ağlaşırdı kumrular oluklarında gözyaşlarının.
kulakları tırmalardı
yalnızlık yankılanan boş odasında.
ve;
düşlerinde bir bayan
bayanın ellerinde umut ağartısı
şafaklar düşerdi parmaklarından, yarılırdı güneş
gece karanlığından.
kadın terkederken adamı
usanmadan beklerdi inatla döneceği güne kadar
kadının topuk izlerinde adam.
ebabil tüneyen bakışlarında
umutlarını büyütürdü .
yedi renge boyanırdı gökyüzü
ardından silinirdi kabuslar
gün doğarken gecenin kızıllığından
gülümser güneşe adam.
adamın sıcak dudaklarında iken kadın
gecenin mateminde kaybolurdu pembe düşler….
İbrahim ALTIKULAÇ
“Senin Uğruna”
5.0
100% (10)