şakaklarıma kar yağdı
ölümün keşif kolları
yokluyor ara ara
beyinde fırtına sorular yığın yığın
sancılı cevapsız
fısıltılar hücum eder ve sorar
gecede yalnız zamanlar
ben kimim...

henüz yolun ortasında da değilim
üstelik uçurumlarımda sonsuz
yıkılıyorum aşk yolu yamacına
her ayrılıkta boşluğa savruluyorum
serüvenim bitmek bilmiyor
ufukta alaca karanlık
beni sorguluyor
ben kimim...

adımı sayıklıyorum
kulaklarda yankısı yabancı
yanılgılarda damla damla oluşuyorum
dönüyor hep duraksız
bir anı seyyalede
sanki iki ben tüketiyor ömrümün sayacı
gece sevimsiz karanlığında boğuyor
yapışıyor iki eli yakama
ben kimim...

çocukluğum bana ait değil
mazide an an dolaşıyorum
beni buluyorum ara sıra
hep birilerinin eli yüreğimi avuçlamada
gençliğim henüz yeni ayaklanıyor
kopmak üzere fırtına
en zor dalgada dirilme çabasındayım
beni ben eden değerler bağırıyor
ya ben ben miyim?............ben kimim.