kısa müzik ömrü geceye doğru
sahibinden ayrılmış üşüme çilesi anımsadığın
ve kurtulamadığın...

aslında hiç senli olamasam da
uzağım bencilliğe
sen gözleri kör bir şarkısın çünkü
bense kör tutkuya galip
gülüşmekte hep ikinci
yarışmaktaysa sonuncu
bir dervişin gün aşırı yoksunluğu
kendine çıkan yolların çiçeklenmesinden

bebekleri sevmek aşkla saçları henüzlü
acının bütün iç limanlarına eşşsiz bir devadır o
boğazında ve alnında damar izleri
ve kızım hala bebekleşir
esen nefesim olunca saçlarına

ölüşümü sadece dışarılar izler
pencereler sesime böyle duyarsız
geceyi anlamaya çalışmaksa
anlatmaya çalışmak kadar büyüktür
başlangıçsız bir aşkın sonuçsuzluğunu

ve o istediği zaman gidebilir
ağız dolusu bir gündüzle
şeker pelteği bir pembeye çalarak
bir başkası olduğu kanısıyla
bende bıraktığının
ayaklarım aşkla ağır adımlı
ölmem lazım belki
üretemiyorsam onu yeni sevme biçimlerini
sadece onu...

sadece onu sevmek
korkusuz
kuşkulanmamaklı
okula gitme saatleri kadar sıkıcı olmayan
onu...
kanayan günlerin en kötü pazartesilerine inat...


Kağan İşçen