Dalgayı giyinmiş mavi, ruhumda arsız gelgitler
Göğsümdeki fay titrek, küflenmiş yalnızlıklar
Ruhumun rahminde asi kelebek, isyanı içiyor
Tırmalanmış bir ömrün ayrılık tepesindeyim.

Zamansız itirafın penceresinden bakıyor kış
Aşk sahnesindeyim yıllarca alamadım alkış
Hüzün damlıyor çatılardan, damarda sitem
Yalnızlık türküsü dillerde, ömürdür ah biten.

Yolunmuş umutların aralığından baktım düşe
Soyunmuş anlar, dudak arsız dolanmış bedene
Öfkem yenilendikçe ah, şiir sürüyorum ben tene
Dökülüyorum sarnıçlardan, biriktikçe kendimde.

Silinmiş şarkıların içli yalnızlıkları var aynalarda
Öfkemin sıratından geçiyorum, ruhum isyanlarda
Yaş damlıyor zoraki sevişmelerin satır aralarında
Bölündü ansızın günlerim, feri yitmiş aydınlıklarda.

Parçalandı masallarım, işgallerle talanlandı aşklarım
Büyüdü gönlümün kamburu, yoksan hicrandır adım
Ser gecenin karanlığını unutuluşa, doğmasın şafağım
Eskimiş resimce bakayım, ömrümce seni fısıldayayım.

Selahattin Yetgin