Ey turab !

Ey vaslı olmamış firak!

Bunlar yalnızlıklarım, bunlar başkaldırılarım,

bunlar tüm maruzatım ve bunlar;

işte bunlar huzurun bohçasında

çilekar sevdalarım...

eya turab!

Sen topraksın, kapkara olan benim

Sen sükutsun, dilini koparan benim

Sen çığlıksın, boğazı parçalanan benim

Sen denizsin, kayalara çarpan benim

Ah sen benim tanyerinde hazin nefesim...

Ey turab!

Uzun yeleli atlar batan güne karıştı

bir tek geceler kaldı yıldızları saklanmış

bir yazmayan kalem

bir dolmayan kağıt

bir dil-i teşne

bir peymaneşikest

...

Nasıl söylenirki kelam turab?

nasıl giydirilir, nasıl süslenir?

Kelam-ı fakiri yamadım sundum

yinede utandım sökük çarıklarından

hepsini geri çağırdım turab kucağıma

şimdi evimde bir ocak başında şarkılar içiyoruz

sonra kıvrılıp uyuyoruz ateşin etrafında

bazen tütsüler yakıyoruz nokta ve virgüllerden

ev hayalden geçilmiyor...

Ey turab!

Ey en sarhoş firak!

kendini yollara sermeden gelsen

hangi hicranın gölgesinde yaşayacağız vaslı

ten zincirlerinden kurtulmuş bir mahalde

dizlerinde uyuyakalsa ruhum

kaç yasak sabah doğacak üzerimize kimbilir

Eya turab!

sabahların en kaçınılmazı mahşer sabahı

günahsız boynundayken ben
...
ey turab bunlar ellerim

bunlar varlığımı döktüğüm eteklerim

Rabbe arz edilmiş dileklerim

Ey turab !...