Acıtan bir sessizlik ! Kimse bir şey demiyor ;
Kanatların mı yorgun, dallar mı eylemiyor ?
Yine hayın zamanlar, gerimi geldi söyle ;
Toprak yağmur yerine, kanımızı emiyor...

Gece gizler umudu, yollarda toz bulutu,
Basiretler bağlanmış, akıllar kutu kutu,
Ne kadar derviş varsa, kovulmuş dergahlardan;
Herkes koynunda saklar, mabut diye bir putu!

Sabah ağardığında gözümüz kamaşıyor,
Gönlümüzde bir sevda, karanlığa koşuyor,
Kapa pencereleri, anne sar dört yanımı;
Ellerimden geçtim ben, yüreğim çok üşüyor...

Kara kışı bekliyor, gelinler duvak için,
Haksızlık yapıp Hakk’a, varıyoruz hak için;
Tövbe kapılarında, çarpılırken yüzümüz !
Önce yolları kesip, koşarız varmak için...

İçimde ki karanlık, dışarıdan çok derin,
Zehir-zıkkım tadına, varıyoruz kederin ,
Yeni bir Kerbela’da, mest olup dönüyoruz ;
Belli ki doymuş bize, kusmuğu acı yerin...





Hayrettin YAZICI