1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
992
Okunma
Bir ses duydum belli belirsiz inceden;
nasılsa küçücük bir tohum kaldırımda küçücük bir çatlağa düşmüştü.
ve imkansıza benzer bir azimle taşın çatlağını kırararak,
başkaldırarak imkansızlığa,başını güneşe kaldırıyordu.
Oracıkta bende kafayı kırmıştım.
O zamana kadar en küçük çakıl taşları bile dağ olup benim kafamı kırmıştı çünkü...
O an anlamıştım: o küçük tohum benden daha büyüktü,
Daha inançlıyıdı.
Kavgacıydı...
Yaşamak için mücadele gerekliydi.
Benim çaresizlik dediğim onun kitabında yoktu...
Çünkü ben herşeyi olan bir insan o çaresiz bir tohumdu.
Mehmet KOVANCI
5.0
100% (1)
Cevap Yaz