bir şehir geçiyor gözlerimin önünden
minarelerini ben çiziyorum
yollar patika pasteli
kardeşçe tüten bacalara selam olsun
dumanın ellerine dokunuyorum
yaz aktı akacak
güleç bir deniz çevreliyor şehrimi
maviye hemen ısınıyor insan
sanıyorum ki
mutluluk kanatlanıp uçacak


fakat
dağlar sümerli silüetleriyle
küskün ve uzak
elimi uzatsam tutardım heybetini kaçmasa
ağlamasa sürmeli gözleri neredeyse
bin yıllık öfkesi esmese
üzerimize üzerimize


devler ülkesinde korkusuzluğuyla ün salmış prensin
anıtını dikmek istedik şehrin göbeğine
mil çekilmiş ömrünü yazacaktık altın basamaklara
bilime inanıyorduk çünkü
bilim ihanet etti
kaybettik
şimdiyse günlerin ayakları umarsızlıkla kol geziyor şehrin sokaklarında
göğsünde bir dizi mermi
gözleri canlı bomba


şehir masallara inanmadı hiç
güldü geçti devlere kafa tutan kahramana


şehir mermer
şehrin turkuaz bakışları buz
dilimin ucunda sözcükler
ürkek atlar seğirtiyor takvim perçemlerinde
yepyeni caddelerde tuzak kişnemeler


üç giz’li bilmece
her biri sinsice sızdı şehrime
….

f.a.