/bakabiliyorsan, gör; görebiliyorsan, gözle!/

-felaket kendi tellallığını yapıyordu / müstehzi bir keyifle
akıl / şeytana satmıştı gözlerini bir hiç’e -


hiç kimse yoktu / in cin top oynuyordu sokaklarda
vebadan ölen farelerin cesetleri yüzüyordu kanalizasyonlarda
liman terk edilmişliğinin acısıyla / tıkamıştı kulaklarını
tamtakır gemilerin düdüklerindeki sessiz çığlığa


çelik bakışların gölgesinde sinikti herkes / görmezken gözler
kuru ekmeğe satılıyordu insanlık birer birer
açlık kral olmuştu asasıyla gürleyen
tanıyamıyordu annelerini bebekler


tanrılar da gitmişti tek tek / yalnızca promete vardı görünen
o da taştan çarmıhında göğsü kartal gagalarıyla delik deşik olmuş / kan revan
ağlıyordu kaderine / ölümsüzlüğüne / sonsuza dek sürecek olan işkenceye
her şeyden daha acıklıydı bir tanrının ağlaması
tanrısızlık ise en korkulası


ellerimiz bağlıydı / ayaklarımızda iki kocaman taş
yutmak arzusuyla akıyordu azgın suların salyaları
yoktuk / ama vardık dipsizliğin dibine vurmaktayken
birer ölü bile değildik / bir ölü gömülmeyi ve duayı hak ederken


şehrin sokakları maskelerle doluydu / ağlayan / gülen / korkan maskeler
her biri sahibini arıyordu çaresizce / en çok da ürkekler
yüzler saklanıyordu / taş mahzenlerin ıslak gölgelerinde
her ruh vazgeçmişti yüreğinden / her göz kördü her yüzde


umut
eli ak mendilli bir kızın taştan avluya ektiği tohumdu
gözyaşlarıyla sulanan
yumuk gözlü bir bebeğin çığlığıydı
ölü bir anadan doğan

.......

ŞİİRİMİ GÜNE LAYIK GÖREN SEÇKİ KURULUNA ve YORUMLARIYLA SAYFAMA RENK KATAN DOSTLARA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.