Yok, be çocuk
Gökyüzünü kirlettik.
Denizimde dalgalar küskün.
Yakamozlar parlamıyor, martılar çığlık atmıyor
Geminin dümenini parçalamış, Isparta’dan gelen itin biri
Susturdum bende tüm motorları, indirdim mavi yelkenleri
Nazlı gelin gibi salınarak gidiyor son limana benim gemi.
Kaç dalgadan geçecek, hangi gizli kayaya bindirecek,
Nesli tükenmiş bu yılanlar, daha ne kadar ateş püskürecek.

Yok, be çocuk
Anadolu kirlendi,
Şarkılar aynı, türküler sahipsiz,
Meltem sessiz esiyor, notalar kimsesiz,
Simitlerde pekmez tadı kalmadı, susamlar benden yorgun,
Fırınlardan taze ekmek kokusu çıkmıyor, ekinlerin rengi soluk.
Pınarlar kurudu, sokak çeşmelerinde yakılan ağıtlar kayboldu,
Beyaz güvercinin kanadını kırdı, şahini bak yine o it vurdu,
Sakallının uşağı Anadolu’nun son yavşağı.


Orhan YILMAZ