ah narinim...
niye karanlığın koynuna çekersin beni
yudumlarsın benliğimi her gece
hangi zamana takılırsam sonu sen olur
sonra geceyle aramda
sen alış verişi başlar
al gülüm ver gülüm.

ah narinim...
niye hep aynı hatayı yaparım ben
seni hapsettim duygularıma
kurulmuşsun mısralarıma en narin edanla
ben kırılgan kör kuyuda mahpus
gardiyan kılıklı saçlarında
dolaşırım hayali sen olan çocuk avuşlarında

ah narinim...
niye aynada sen belirirsin
karşısında ağlayarak durduğumda
ya da hayata tüm benliğimle odaklandığımda
narinliğini saklarsın bensiz zamanlara
çökersin narinim sonra
en uykusuz zamanda rüyalarıma

ah narinim...
niye ben sen düşünce yadıma
çocuk olurum
gençliğim sadece senden arta kalanlar
takılır hep gölgeler ve sen ardıma
tüm kabalığımla sen olurum
gölgeler yutar sonra aydınlığımı...

ah narinim...
bilmem ki...
ben niye hep senden ötede ararım
seni...