Dost'a,

Cemresiz Bahar !

Onca dizenin yığışması için öncelikle böyle bir ad'a gereksiniliyor olmalıydı.
Evrene kendi bağrından bir evlat kazandıran ana ve babaların günler öncesinden bir arayış heyecanı içinde tek ad'a karar kılışlarının ;çok içinden önceliği bir ruh'a teslim edebilmenin sıkıntılarını elbette ki bilirsiniz.
Çokları ,şiirlerine uygun bir ad eklerlerken popülizmin sığlığında dolanır dururlar ve şiirleriyle özdeşleşemeyen çıkmazlara saplanırlar.Okur olarak öncelikle ad'a sonrasında da şiirin içeriğine bakarım.
Çoğu kez yazandan kaynaklanan o seçimin şiirle ırktan yakından ilişkisini bulamayınca 'yanılsamanın' sarsıntısını yok edecek avunmalara gereksinirim.
Kolay bir uğraş değildir benim için bu durum.
Neyse.
Cemresiz Bahar'a dönelim yeniden.
Bir önad takımının böyle bir şiirin burcunda duruşu hiç kuşku yok ki kolay olmamıştır.
Şair - Zaman çatışkısının gel git'leri içinden sıyrılıp çıkan ve us'ta somutlandırılan bir metafor olduğu apaçık ortada.
Yoksa -son tahlilde- evrenimizin devingenliğine karşıt;dönencelerin akışıyla nesnel bağlamda uzlaşamayan bir durum yönsemesi 'gerçek' gibi lanse edilemezdi.
Yaşam pratiklerimiz içinde neler etkilemiyor ki bizleri?
Ve o akışın kesintisizliğinde hangi yükseltileri ya da düşüşleri kuşatmıyor ki grafik eğrilerimiz?
Şiirin tüm dokusuna damgasını vuran o hüznün saltça retorik yönden ya da yazınsal deneyimin etkisiyle beni sarsıyor oluşunu söylesem,sekter bir sav olurdu.
Sayfada saltça bir metin yoktu.O metne önce ad koyan uğraşın yoğunlaşması sonra da akustik bir görkemle gök kubbeyi inletmeye dönük yürek esintileri vardı.
Zamana karşı insanın en başat şansının Cemresiz Bahar içindeki bu görünürlüğüyle sarsıldım.
Sayısız çıkışsızlıkların tırpanıyla biçilen yürek parçalarının bu şiire lirizm olarak yaslandırılması her türlü övgüden çok ötelerdeydi.

Bu ses'in ,yıllardır yazınla uğraşan ve binlerce kitabın hakkından gelen ben'i etkileyen ender bir özen/emek olduğunu vurgulamalıyım.
Özden selamlarımla Efendim.