karmaşık hayatın yalın duygularında çıplak ayak bir yürek,
ellerini semaya açar her gün "sen" diye titreyerek.
gülümseyen talihin kırışık yüzünde, bulunmuş bir hint kumaşıdır,
baharın şehre inişi gibi gelir, tüm hüznünü gönlün örterek.

pahalıya mal olmuş hayatın, ucuz düşleri rüyalarını zorlayan,
çizilmiştir eski plak, yalan şarkılara maruz kalmaktan.
insanların sessizliği açıklar sana olan dilsizliği, ve unutmuştur,
bilerek saklanmış, kuytularda kalan bir geceyi sen diye sanan,

oysa varsayımlarını çoktan yitirmiş bilimin, teorisi çürütülmüş kısmı,
işte gözlerin karanlığa açıldığı ilk pencereden yansıyan güneş,
günde beş vakit çağırsanda huzura ermeyen ruhlara eş,
nedir bu benliğimizde çöpten ağır taşıdığımız; leş.

vardır elbet hikmeti, binbir gece masalı değilki dilediği,
kim saklar koynunda hançer yarası gibi sonsuz yalnızlığı?
döner durur gönüller, yerindeyken dünya salıncağı,
sabit kıl ya Rab, ruhumdur salıncakların kırdığı.

bidade maruz kalan bir ömrün ardından, gündüzüne muhtaç,
yepyeni duygularla bilinmezliğin kol gezdiği gençlik çağlarımız.
sessizce yüreğim, kanatlarını düşe, düşlerini göğe saç,
yıkılsın benliğinde nice gecedir gezdiğimiz duvarlarımız.