Öğrenirsin

Hayallerimden vazgeçtim..
Sonra elma şekeri yemekten..
Pamuk helvaların tadını unuttum..
Bulut gibi bembeyaz pamuk şekerlerinin..
Renklerini kaybettim..
Ağzıma burnuma bulaşan şeker tadını..
Paylaşmayı unuttum seninle..
Sahil boyu kağıt helva arası dondurmanın..
Tadı kalmadı eskisi gibi..
Ve samanlaştı sade bir kağıt gibi..

Ormanda bir fidan olmaktan vazgeçtim..
Büyüyüp de dallarıma kuşları konduma hayallerimden de..
Kuşlar azaldı..
Sonbahar geldi..
Yapraklarım kalmadı..
Ve ben üşüyorum..

Cimriydim sana olan sevgim hususunda..
Ya tıka basa doymalıydın aşkıma..
Ya da susamalı okyanusa..
Egzotik bir aşktı bizimkisi..
Hindistan cevizi kokusunda..

Yarı tebessümle yazıyorum bu satırları sana..
Yarısı sende biliyorum mühürlerken kaldı köle oldu sana..
O yüzden midir bilmem..
Gülemiyorum tam şimdi..
Ya da ciğerlerime doluncaya kadar nefes alamıyorum..
Boğazımdan yukarı çıkmıyor..
Düğümleniyorum..
Çünkü boğazımdan yukarısı da sende kaldı biliyorum..

Seni neden sevdiğimi öğrenirsin bir gün..
Karların içinde erimenin ne olduğunu..
Yağmurda tek zerrenin bile ıslanmayışını..
Ya da her neyse onu..
Öğrenirsin bir gün işte..
Neden tebessümlerimin yarım kaldığını..
Nefes alamayışlarımı..
Pamuk helvanın renklerinin uçtuğunu..
Elma şekerinin kırmızı olmadığını..

Devasa bir sözcüksün şimdi benim için..
Aşk..
Devasa bir cümle..
Seni seviyorum..
Sakın gitme..
Elma şekeri tadında..
Hindistan cevizi kokusunda..
Pamuk helva renginde..
Ve kağıt helva arası dondurma tazeliğinde..
Çıtır çıtır..
Enfes tadınla..
Kal benimle..
Sakın gitme..
Yaşa bu tadı benimle..
Var keyfine..
Sakın vazgeçirme senden..
Çünkü o zaman çok şey geçer..
Hayallerimin üzerinden..