Bağlayıp düğüm düğüm, ulayıp heceleri,
Yükle azgın kısrağa, al götür geceleri!
Ben çözerim kapında bütün bilmeceleri;

Ay vaktidir umudun, ümidin son fırsatı,
Düşünce ırmağımız, buz kesse de kaskatı.

Yollara düş yeter ki, davranıp geçmek için,
Hac olur hicretimiz, dilersek göçmek için,
Bir damla su bulunur, eğilip içmek için;

Bayrak olur barışa, can cevheri bu kanda,
Toprak Kerbela ise, bal damlar beladan da!...

Çağır şimdi huzura, uzağı ve yakını,
Karanlığa karışıp, kılıç saklayan kını,
Bir göz süzecek kadar aralarken kapını;

Deniz bitti diyorlar, bu yüzden karadayım,
Sormuyorum, nerdeyim? Bak işte buradayım.

Söyle artık yüzüme, eğip bükmeden sözü,
Yaşıyoruz bir güzü, biçer şimdi göz gözü,
Bir şey mi anne, baba, kalma akıl öksüzü;

Yıkayıcı tutarlar aldırmaz da acına,
İkimizi asarlar, tek bir darağacına.

Uçmak istemiştin de, dar mı geldi kafesin,
Keskin bir ayazdayız, donar sesimde sesin!
Geceler uzun şimdi, tekin değil bilesin;

Gelsem de burma bıyık, yahut da köse sakal
Her ağaç kovuğunda, diş biliyor bir çakal!...

Bir ömür damıttığım, şişelerde gözyaşım,
Aldırma ela gözlüm, bir gün bitecek kışım,
En gökçe doruklarda, gülümserken akışım;

Göz değerse gönlüme, kalbim dinlemez hudut;
Kalırsam kapılarda, pencereni açık tut...





Hayrettin YAZICI