Asya bozkırlarından ödünç müdür gözlerin
Kaç asırlık ölüyü efsunluyor sözlerin

Bir dolunay vaktinde doğurmuşlar besbelli
Gönlümün hicranına oluyorsun teselli

Gözlerini açınca çekilirim koylara
Bir kum gibi dağılır düşerim kıyılara

Söz uçmuyor bu demde bil dudaktan dudağa
Çöz artık dilimizi anlat bizi bu çağa

Simsiyah saçlarına az dokunsam erir mi
Dudaklarından akan sihirli bir şiir mi

Yakarken ta içimi bu asırlık bakışın
Kızgın güneş altında hükmü kalmazmış kışın

Dayanamam karşında dağılıp beden beden
Delilik bu yaptığın beni divane eden

Sürüyerek bir devri geçerken sen edalı
Hangi dağ doğurmuştu eteklerin bindallı

İçtiğimiz tüm sular bil göze suyundandır
Bakma azgın Çoruh’a o kısrak soyundandır

Bir sürgün öper gibi öpülürken baharla
Salın şöyle bir daha yapraklar gibi parla

Bir kilim dokur gibi doku hayatımızı
İstediğin ağaca bağlarız atımızı




Hayrettin YAZICI