Karanlık bir odaya atılmış gibiyiz
Aydınlığı hiç bir zaman göremeyiz
Genciz, delikanlıyız, on yedi yaşındayız
Hayallerimiz, umutlarımız var
Sevdiklerimiz, sevenlerimiz...
Herşeyi bir kenara atmışız sanki
Defteri, kalemi
Geleceği, umutlarımızı, yarınımızı...
Herşeye saf bir çocuğun gözüyle bakıyoruz
Karanlık bir odada tıkılıp kalıyoruz
Belki de aydınlıkta gözümüzü yumuyoruz
Böyle nereye kadar gider bilemiyoruz
Genciz, delikanlıyız, on sekiz yaşındayız
Bizi bu hayallere düşüren insanları
Ayakta alkışlıyoruz
Bizi parçalamak isteyenleri
Çicekle karşılıyoruz

Bizi öcü yaptılar millete karşı
Bizi bize düşman ettiler
Geleceğimizi öldürdüler
Yarınlarımıza giden o ipi kestiler
Halkı bize düşman ettiler
Hala biz kendimizi bile savunamıyoruz
Bizi bu hallere düşürenleri
Başımıza taç ediyoruz
Ne sözlerle, ne masallarla kandıdılar bizi

Ama şimdi ;
Bizim getirdiğimiz yerden
Bize hükmediyorlar
Bizi bir çocuk gibi kandırıyorlar
Bunca genci
İşsiz bırakıyorlar
Serseri yapıyorlar

Ne umutlarımız vardı çocukken
Doktor olacaktık
Mühendis olacaktık
Hakim, savcı, avukat olacaktık
Ama şimdi
Sokakta boş gezenlerin
Yeğmiyesini kesiyoruz

Mesleğiniz ne diye soranlara ise :
"Kaldırım mühendisliği" diyoruz
Genciz, delikanlıyız, on dokuz yaşındayız


(2000 yılında yazılmıştır)