Belki de geliyorsun...
Adım adım ayakların atıveriyor canevime
Sokuluyor yüreğin bir dünyadan dünyaya
Belki yazdıklarım çok cansız kalacan yanında
Hiçbir duyguyu yansıtmayacak bir an için
Ama kalbin izin verdikten sonra aşk barajının kapılarına
Açılıverecek ve çalışacak sevgi türbinlerin
Benden yana...

Bir günü daha yiyen zamana küseceksin belki yine
Belki de seni halsiz düşüren sebebe kızacaksın gözlerinle
Bembeyaz kanatacaksın gözlerini her seferinde
Ama düşünmeyi unutma yine gülbebeğim
Seni her halinle seven bir ayna varken şimdi
Küsme dünyaya,küstürme akşam çiçeklerini
Sözüm ona,aşkım adına...

Unutmalara da kanma gülüm...
Sebepsiz katlanılmaz deme her anda kendine
Kafanda ki tüm şüpheleri yakayım kalemimle
Ben,sadece seni sevdiğimi söyleyeyim
Gözlerine bakarken,
Sen ve tekrardan,
Hayata,hayat gibi gülümserken!

Belki de gelmeyeceksin...
Adım adım gidecek ayakların yatağına
Kalbin üşüyecek ellerinde ve ellerini gizleyeceksin
Korkacaksın yine herşeyden
Tükenecek bir hayattan bıkmanın yolunda gözünü açmaktan korkacaksın
Ve daha söylemekten çekindiğim bir sürü korkudan korkacaksın

Ama bil ki;
Korkuların kadar benim de umutlarım var yaşamaktan yana
Ve umutların kadar da korkularım var yanımda
Ve sen olmazsan bir gün yanımda;
Ne korkularım olacak hayatta ne de umutlarım
Gİdeceğim kısacık yolda....


Ve sevmeye eğer hala yürekli olduğumu düşünüyorsam;
Bil ki;
Seni,
Hayalsiz bırakmayacak kadar seveceğim...
Ta ki seni görmeden yiteceğim kabuslarına dalsan bile...