4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1694
Okunma
Kaybedilmeyi bekleyen ufkunda
Akşam olurken yine
Siliverirken penceremde
Seni düşündürüp; ağlattı hecelerimi
Bir alev düştü ardından
Kayboldu yaşam merkezinde
Sesli bir uyanış gibi
Ardından birkaç yüzyıl bıraktı
Sensiz günbatımları
Bir nur yansıdı ay ardınca
Karanlık hiç bu kadar acıtmamıştı
Duru bir söz oldu olunmazlık
Seni görür gibi arka sokağında şehrin
Patladı birkaç el aşk
Bir daha susar mı diyr deli gönül
Bir noktanın izdüşümünde her gün
Bir alev daha nurlandırdı çehreni
Gözlerinden düşen bana kırıklar
Savrulan bir ruhun adı oldu bunlar
Bir şiir gibi hep büyüdü aşkın
Bir nokta gibi biterken hayatım.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz
