Istırabı gerçek, hazzı muhtemel,
Hayatın yüküne hamal yetişmez…
Gözyaşında çürür en masum emel,
Feleğin cevrine misal yetişmez…

İnsanlık davası gütmeyen beşer,
Nefsanî düşlerin peşinden koşar.
Hak-hukuk gözetmez, ölçüyü şaşar,
Şerri def’e kanun, kural yetişmez…

Gönül lügatinden çıkınca haram,
Edep zincirinden kurtulur meram.
Olunca beleşin arkasına ram,
Hırsızın hırsına meral yetişmez…

Vicdanı kararmış, kalbi taşlaşmış,
Nefsine kul olmuş, haddini aşmış,
İnsafı kurumuş, öfkesi taşmış,
Zalimin zulmüne melal yetişmez…

Kullandığı dilde yalan uzmanı,
Çullandığı malda talan uzmanı,
Yollandığı yolda plan uzmanı,
Arsızın tarzına hayal yetişmez…

Karın doyurmayan tencere mahcup,
Soğuğu kırmayan pencere mahcup…
Ünü duyulmayan hançere mahcup,
Biçare hâllere mecal yetişmez…

Mazlumun yarası sığmaz sargıya,
“Kaderin cilvesi” girmez yargıya.
Yakışınca rolü “bilim-kurguya”,
Garibi tarife masal yetişmez…

Veli BOSTANCI