Önüne bin set çeksem, yine de durduramam,
Zira aşkın gönlümde gürleyen bir şelâle…
Gayrı seni görmeden bir gün bile duramam,
Yoksa gönül bahçemde, solar sümbül, gül, lâle…

Sensiz asır geliyor artık bana geceler,
Düşmez oldu dilimden özlem yüklü heceler.
Ayrılığa nispetle, hiçmiş diğer acılar,
Seni sensiz yaşamak atar beni melâle…

O bahar rengi gözler, parlayan güneşimdir,
Elma elma yanaklar, harlayan ateşimdir.
Yokluğun gönlümde gam, gözlerimde yaşımdır,
Hasret koyma ne olur beni o gül cemâle…

Bir zamanlar Kerem’e, Ferhat’a güldüm geçtim,
Lâkin, aynı şaraptan gün geldi ben de içtim.
Sevdanla kanatlandım, vuslat düşünle uçtum,
Ben de mânâ veremem şimdi düştüğüm hâle…

Gerçi her ne söylesem kalbine kâr etmiyor,
Dağladığı bu kalbi kendine yâr etmiyor,
Beni ağyâr misâli görmekten âr etmiyor,
Ümit bağlar hayalim binde bir ihtimâle…

Muhabbetsiz yaşanan ömrü heder bilirim,
Sensiz gelen sevinci, hazzı keder bilirim.
Adına hasret denen cevri kader bilirim,
Belki böyle erdirir Rabbim beni kemâle…

Veli BOSTANCI