Şiirin ilk dizesi,geçmiş zaman kipi ile başlıyor.. Ama sonra ki dizeler,geniş ve şimdiki zaman.. Bu giriş kıtrasında bir aksaklığa sebep olmuş.. Ayrıca,yine ilk kıtada,dizeler hangisi birbirini takip ediyor oldukça zorlandım.. Ve şöyle bir sonuca vardım.. İlk iki dize ayrı,sonraki dört dize ayrı,yine sonraki üç dize ayrı ve son üç dize ayrı.. Bunlar ayrı olarak yazılsa idi,okunurken karmaşayı çözerdi gibi..Ya da,bu şekliyle,hele şiir için çok önemli giriş bölümü,oldukça bağdan/dağdan gibi duruyor dizeler... İlk kıtada,son iki dize de,arka arkaya devrik şekilde olunca,orada da problem olmuş gibi..Şair tamam,devrik cümle kullanırda,bunu da kendi usulünde eriterek ve biçimsel olarak uygular kanaatindeyim.."Unutma,karanlıkta dudağının,tadını sayıkladığımı" bana göre çok daha uygun düşecekti dizelere..

Bir diğer konu,şiirde o kadar çok ekli fiil var ki,bu da bana göre şiiri zaayıflatan bir oluşum sergilemiş.. 1Acıyışlarının", "yıkılış", "unutmalarım", "susuşlarım", "kanatlanış", "kanatlanış", "somurtkanlıklar" "sorusuzluklar", "babasızlıklar.. vb.gibi.. Bütün bu kadar ses fazlalığı şiiri,okuyanı da yoran olgular bence.. Oysa,hani elbette bir kural değil ama, fiilleri mümkün olabildiğince yalın kullanırsak, o şiir yine bana göre çok daha ses fazlalıkları olmaması ve yalın olabilme itibari ile, göze ve kulağa daha hoş gelecek...

"Kasvetli babasızlık","sallapati sorusuzluklar"..bunları da mana olarak yorumlayamadım açıkçası..Cümleler,neredeyse baştan sona,o kadar devrik ve anlam tabiiliginden o kadar uzak ki,bayağı bir şiir hırpalanmış sanki yabiriyle ve bu sebeple dökük..

Konu güzel,emeğinize teşekkürler,ama şiirin bana göre yeniden elden geçmesi lazım bana göre..Saygımla...

Sayfanın tenhalığına rağmen her daim şiir bulmak ve hep keyifle çıkmak.
Kutlarım hep sevgili Kağan.