bilge bir armağan gibi kondun dünyama
ne saklayabildim seni kendimden
ne de sığdırabildim avucuma...


ziyanı yükselirken tansiyonumun
çatıştı durdu zihnim b/ed/enimle
çocukluğuma düşürdün aklımı
dağınık saçlı ahmak uykulara
sefil prangalar taktın nabzıma
ben diyemedikçe sağırlaşıyorsun daha da..


hijyensiz çatışmalar sürerken atlarını üzerime
beklentilere yedi yirmidört açıktı kapılarım
o kadar anlaşılır aşikar bakıyordum oysa
gözlerinin boncuk mavisine
ama, olmuyor
anlatamıyorsun işte maksadını neden aştığını, şiirlerle
bilmiyorsun hem
sevenin gözleri konuşmaz ki; şiir diliyle...



aşkın icadıyla birlikte ilk koşuluymuş
kıskanmak
sevmenin birinci konuşma balonu
seviyorum işte
kıskanıyorum da seni
lacivert akşamın çocuğu
şüphesiz denklemin tek çözebildiğim yanı bu...
bakma anlatamadığıma
öyle ya
kıskandığın kadar seviyorsun işte her halükârda...



sevmek iki ayaklı bir mızıkçılık oyunudur hem
ya batarsın işte ya da çırpınır durur...


kendimi batırdığım doğru
nice cicili şamandıralar koydum gözlerine sokar gibi
görmedin
ne afilli şiirler soludum marmaradan yüzüne
sesim sesine esnedikçe daha çok uzandım yüzükoyun
yakamoz saatli oltalar attım sana
cenin pozisyonlu çağıran tümceler
kırmızı güvercinler büyüttüm kucağımda
ya iki kaşının ortasına salladığım küs bakışlar!
hep kendime vurdu irislerimin aksi
yenildim sayısız kere yakalandım kendime
ne demişler
yavuz hırsız hep kendini yakalar...



bir birine değmez sökülmüş bir kere harfler heceden
her biri ayrı renkteydi yüzümdeki imgeler
hani, en çok siyaha konar ya gözler ve perdeler
_ah geceler_
o zaman daha çok çoğalırsın
hınca hınç lacivert sayhalar kaplar yüreğimi
vururum birer birer o vakit hepsini
ama hiç istediğim yere düşmezsin yine!
A...C...B
çok mu kırdım bu sefer
o da uykularını ayıltmış mıdır benim gibi
yok yok kıyamam!
belki yarın...


ne gidiyorsun aklımdan ne değiyor elin elime
bak örttüm üzerini yine, üşüme
iyi uykular sana lacivert çocuk
öpüyorum işte sessizce
_ama sakın kimseye söyleme_
hissiz bir hayalsin belki
belki hiç doğmayacak bir aşkın tam göbeği
ya benim olacaksın bir gün
ya gömüleceksin boğazıma, hummalı bir kazık gibi
ama olsun
yine inatla okuyacağım masalımı sana
duymasan da...
duyana kadar
duyurana...



işte;
koparmaya değil
koklamaya bile kıyamadığın gülden sebepse eline batanlar
sevmesen(m) zaten böyle biter mi bu masallar...





ToprağınSesi







.