....Kimsesizler rıhtımında yaşıyorum şimdi
....Küçük bir odam,ağlayan duvarlarım var

Etten ördüm sevdamın yorganını üşüdüğüm zamanlar
Tırnaklarım oldu başımın yastığı seni aradığım anlar
Kah ağladım sabahlara kadar hiç susmadan
Kah ağlattım,kah kanattım kabuk tutmuş sevdamın yaralarını

Sen insafın eşiğinde kalmışsın kapılarımın ardında
Kör düğüm olmuş asmıştım seni sarmaşık dallarına
Sağır bir kuyum var bahçemde suyu yok içmeye
Yankılanan acıların seslerini dinliyorum sabah ezanlarında

Etten ördüğüm duvarlarıma yaklaşma sakın sürme ellerini
Uzak dur yalnız bıraktığın sevdamın sancılarını
Çokmu duymak istiyorsun feryat eden sağır kuyunun sesini
Bıraktığın kapı eşiğinde insafsız sevdanın eserini

......Bilmekmi istiyorsun bıraktığın savunmasız yanımı

Kuyularım sağır artık duymaz sesini
Gözlerinde yaş olmak isterdi içtiğin suları
Bir bedeni etten duvar ördüren insafsız yanını
Yine tuz basar giderdin kanayan yaralarıma

Savunmasızım sana sevdana ,tutkun yüreğim
Taşlar arasında güller yetiştirdim senin için
Veda busesi koydum dikenlerine koklarsın diye
Senin bıraktığın eserin soldu renkleri güllerin

......Bilmekmi istiyorsun bıraktığın sensiz yanımı

Kördüğüm olduğun satırlarımda çözüyorum seni
Uzak dur cümlelerime yaklaşma sakın sürme ellerini
Sağır kuyuya anlatıyorum kelimelerimin bittiği yeri
Taşlar arasında bıraktığım güllerimleyim şimdi

Veda busesi bıraktığım güllerin dikenlerine
Feryatlarımı bırakıyorum birde ınsafsız yanlarımı
Toprağını gözyaşlarımla suluyor tutkun yüreğim
Ben senin bıraktığın eserinim gül ocağında bedenim

......Bilmekmi istiyorsun üzerime atılan toprak yığınını

Sağır artık sevdam ,
Ama artık gözlerim ,
Lal artık dillerim,

....Bilmekmi istiyorsun...
....Toprak yığını yanımı...