Önceleri iki samimi arkadaştık
Birlikte her anımızı paylaşırdık
Akştan,sevgiden bile konuşurduk
Zaman geldi konuşamaz olduk

Artık samimi arkadaşımı göremiyor,
Gözlerine bakamıyordum.
Anlatamıyordum sevgileri,ihanetleri
Suskundu oda karşımda benim gibi

Neden diye yargılıyordum kendimi
Bilmece gibi olmuştuk birbirimize
O korıdorun sonundaki sınıfında
Ben bekliyordum yine tenefüs çıkışında

Birgün geldi çattı gözlerimin içine baktı
Neden bakmıyorsun yüzüme diye sordu
Neden bakamıyordum ?
Yoksa,yoksa... artık...
O benim arkadaşım değilmiydi?

Gözlerine baksam heyecan kaplıyordu beni
Ellerim sakin değildi herzamanki gibi
Titriyordu.
Liseli kız saçların bugün örgüsüz dedi

Dinliyormuydum?

Hayır ,hayır dinlemiyor,duymuyordum.
İçimdeki neydi ?neden susmuştum?
Sessizce konuşuyordum kendimle
Sus dedim sadece sus

...Sen artık benim arkadaşım değilsin diye haykırdım

Dolu dolu olmuş gözleriyle baktı bana
Liseli kız dedi hüsran bakışıyla
Sus diye haykırıyordum.
İçten içeydi haykırışım duyuramıyordum

...Onun gözlerine bakamazdım olamazdı

Hayır diyordu yüreğim ...Hayırrr

Birden ellerime bir kağıt parçası tutuşturdu
Açamazdım okuyamazdım korkuyordum
Senin gözlerinde kendimi buluyorum yazıyordu
Bir zamanlar samimi iki arkadaştık bizzz

Koridorun sonunda bir ses yükseldi
Sen,sende benim arkadaşım değilsin

...Koridorda yankılanıyordu sesi
...Artık samimi iki arkadaş değildik
.....Suskunluğun bedeliydi aşk